Afscheid van Sydney & Hello Asia
Blijf op de hoogte en volg Soraya
26 Juni 2015 | Filipijnen, El Nido
Lieve allemaal,
Het is gek wat een stad wel niet met je kan doen maar wat hou ik van Sydney! Ik was zo blij om weer terug te gaan naar Sydney, ik ben nog geen drie weken weg geweest maar toch had ik dat gevoel. 's Ochtends landde ik in Sydney en ben ik meteen naar vrienden gegaan waar ik zou slapen. Ze wonen dicht bij het vliegveld en nog geen blok van mijn werk (inmiddels oude werk) vandaan. Hoe grappig is dat! Toen ik in de bus zat voelde het allemaal aan alsof ik thuis kwam, de route die ik normaal fietste naar werk. Mayra is een goede vriendin in Sydney en komt uit Chili. Ik heb haar leren kennen op een salsa feestje in Sydney in september. Ik was alleen naar het salsa feestje gegaan en blijkbaar was het niet het soort salsa feestje om alleen naar toe te gaan. Op het moment dat ik alleen ik de club liep vroeg ik me af waarom ik erheen ben gegaan maar toen ik met haar aan de praat ben geraakt bij de bar ben ik goede vriendinnen met haar geworden en ook met haar andere vriendinnen. We hadden een vast groepje en ik heb heel veel leuke herinneringen aan onze tijd in Sydney.
Mijn laatste dag in Sydney moest ik nog wat ophalen in mijn oude appartement. Mijn huisgenootjes waren thuis en die wilde dat ik in mijn oude bed bleef slapen maar dat ging helaas niet. Daarna heb ik met een vriendin afgesproken. Ik heb haar leren kennen tijdens mijn stage periode in Curacao, zij liep daar ook in stage in nu was ze in Sydney. We liepen door The Rocks en langs het opera huis en de harbour bridge. Dat was de plek wat ik nog wilde zien en wat ik haar graag wilde laten zien. Daarna heb ik mijn beste vriend, dat is een Engelse jongen nog even gezien en afscheid genomen. Gelukkig is Engeland niet ver dus ik zal hem waarschijnlijk nog wel zien. Die avond had ik een afscheidsetentje met onze vaste groep. Dat was heel gezellig alleen was het afscheid nemen dit keer zwaar. Zelfs toen ik de volgende dag naar het vliegveld werd gebracht had ik het niet droog kunnen houden.
De vlucht naar de Filipijnen duurde 8 uur en toen ik aankwam in Manila zag het er meteen uit als Azië. Het was er niet alleen super druk maar overal zag je neonlichten flikkeren. Die avond heb ik twee uur in de taxi gezeten om bij het hostel te komen. Het was er zo druk dat we gewoon heel de tijd stil stonden. Onderweg zag ik heel veel tricycles rondrijden en de bussen van de oorlog hadden ze op gepimed en zag er allemaal uniek uit. Het hostel zat in hetzelfde wijk waar de ministers wonen en daarom was het een beveiligde wijk. Toen ik eindelijk bij het hostel aankwam was ik zo blij en zo moe van de reis. Het hostel was leuk en ik had al meteen een aantal mensen leren kennen.
De volgende dag was ik al vroeg wakker, dit keer door de warmte. Jullie willen niet weten hoe warm het er wel niet is! Na het douchen kon ik meteen weer een douche pakken want het zweet liep van me af. Die morgen heb ik rond gewandeld in 1 van de wijken. Het was een nationale feestdag dus het was behoorlijk druk, vooral met al de kinderen. Elk gezin heeft een haan en die gebruiken ze om mee te gokken. De mensen in de Filipijnen zijn echt super aardig en ze willen maar al te graag op de foto. Daarna ben ik met de manager van het hostel achter op de scooter gegaan en heeft hij me een rondleiding gegeven in Manila. Ik was blij om op de scooter te zitten want het was echt veel te warm om te lopen. Daarna was het tijd om de taxi te pakken naar het vliegveld en Ellen op te halen. Ik had dit keer de taxi kunnen delen met twee Canadese, alleen probeerde de taxi ons af te zetten maar gelukkig hadden we het in de gaten. Net zoals de heenweg was het weer druk op de weg maar ik was goed op tijd voor Ellen.
Ellen had een goede vlucht gehad en ze zag er nog fit uit. We bleven op het vliegveld zitten om een drankje te drinken en daar hebben we onwijs veel bijgeklets. Na ruim 9 maanden hadden we elkaar eindelijk weer gezien en het voelde helemaal niet aan alsof we elkaar zo lang niet hadden gezien. Daarna hadden we ingecheckt voor onze binnenlandse vlucht naar El nido. De vlucht duurde maar een uur en was zo voorbij. In het vliegtuig zaten we bij het raam en konden we zo alle eilanden zien. Voor we het wisten waren we geland en kwamen we op een onwijs klein vliegveld. Onze backpacks waren ook snel op de band. Daarna moesten we eigenlijk een paar uur wachten op de bus maar toen we naar buiten liepen hadden we een busje kunnen regelen. Normaal is dat veel duurder dan de bus maar we hadden goed afgedingt dus het scheelde niet veel. De chauffeur zei dat vijf uur zou duren, dat was niet het geval want we moesten heel lang wachten op een groepje die het busje had gereserveerd. Onze reis duurde ruim 8uur en kwamen we midden in de nacht aan bij ons verblijf. Onze kamer was klein maar prima voor onze eerste nacht.
De volgende morgen konden we pas zien dat we aan het strand zaten. Er lagen heel veel vissersbootjes in de zee en we keken zo op al de limestone bergen. Na ons ontbijt vertrokken we naar ons ander hostel, dat zit wat meer in het toeristische gedeelte en was heel leuk ingedeeld. Daarna hadden we meteen de tricycle gepakt en zijn we naar Cascade gegaan. Dat is een mooi strand met het uitzicht over de limestone bergen. Op dit strand zijn echt super veel honden. Op een gegeven moment lagen Ellen en ik te zonnen en lag er een hond naast me. Verder is de zonsondergang mooi bij de cascade. s'Avonds maakte Ellen en ik ons klaar voor een zaterdagavond. We hadden lekker de tijd genomen en zagen er op en top uit maar toen we het hostel uitliepen bleek het dat heel het dorpje was uitgestorven. Liepen we daar helemaal klaar voor een zaterdagavond!
De dag daarna was het een onwijs warme dag, we lagen voornamelijk in de zee en zelfs daar koelde je niet echt van af. Die avond besloten we wat eerder uit eten te gaan en dat was een goed idee. Alle winkeltjes en kraampjes met allerlei souvenirs waren nog open. Op het strand zaten allemaal restaurants en het zag er onwijs gezellig uit. Die avond zijn we bij een reggae tentje wezen eten samen met twee Australiërs die we hadden leren kennen. Het is heel raar maar zondagavond leek meer op een zaterdagavond en omgekeerd. Er was overal live muziek en de barretjes waren ook vol met mensen. In de Filipijnen zijn ze trouwens gek op Mexicaans eten want dat zie je echt overal.
In mijn volgende blog zal ik over het laatste deel van de Filipijnen vertellen. In de tussentijd zit ik al in Vietnam maar ik zal proberen zo snel mogelijk mijn volgende blog te schrijven want ik heb een hoop te vertellen!
Veel liefs xxxxjes
Het is gek wat een stad wel niet met je kan doen maar wat hou ik van Sydney! Ik was zo blij om weer terug te gaan naar Sydney, ik ben nog geen drie weken weg geweest maar toch had ik dat gevoel. 's Ochtends landde ik in Sydney en ben ik meteen naar vrienden gegaan waar ik zou slapen. Ze wonen dicht bij het vliegveld en nog geen blok van mijn werk (inmiddels oude werk) vandaan. Hoe grappig is dat! Toen ik in de bus zat voelde het allemaal aan alsof ik thuis kwam, de route die ik normaal fietste naar werk. Mayra is een goede vriendin in Sydney en komt uit Chili. Ik heb haar leren kennen op een salsa feestje in Sydney in september. Ik was alleen naar het salsa feestje gegaan en blijkbaar was het niet het soort salsa feestje om alleen naar toe te gaan. Op het moment dat ik alleen ik de club liep vroeg ik me af waarom ik erheen ben gegaan maar toen ik met haar aan de praat ben geraakt bij de bar ben ik goede vriendinnen met haar geworden en ook met haar andere vriendinnen. We hadden een vast groepje en ik heb heel veel leuke herinneringen aan onze tijd in Sydney.
Mijn laatste dag in Sydney moest ik nog wat ophalen in mijn oude appartement. Mijn huisgenootjes waren thuis en die wilde dat ik in mijn oude bed bleef slapen maar dat ging helaas niet. Daarna heb ik met een vriendin afgesproken. Ik heb haar leren kennen tijdens mijn stage periode in Curacao, zij liep daar ook in stage in nu was ze in Sydney. We liepen door The Rocks en langs het opera huis en de harbour bridge. Dat was de plek wat ik nog wilde zien en wat ik haar graag wilde laten zien. Daarna heb ik mijn beste vriend, dat is een Engelse jongen nog even gezien en afscheid genomen. Gelukkig is Engeland niet ver dus ik zal hem waarschijnlijk nog wel zien. Die avond had ik een afscheidsetentje met onze vaste groep. Dat was heel gezellig alleen was het afscheid nemen dit keer zwaar. Zelfs toen ik de volgende dag naar het vliegveld werd gebracht had ik het niet droog kunnen houden.
De vlucht naar de Filipijnen duurde 8 uur en toen ik aankwam in Manila zag het er meteen uit als Azië. Het was er niet alleen super druk maar overal zag je neonlichten flikkeren. Die avond heb ik twee uur in de taxi gezeten om bij het hostel te komen. Het was er zo druk dat we gewoon heel de tijd stil stonden. Onderweg zag ik heel veel tricycles rondrijden en de bussen van de oorlog hadden ze op gepimed en zag er allemaal uniek uit. Het hostel zat in hetzelfde wijk waar de ministers wonen en daarom was het een beveiligde wijk. Toen ik eindelijk bij het hostel aankwam was ik zo blij en zo moe van de reis. Het hostel was leuk en ik had al meteen een aantal mensen leren kennen.
De volgende dag was ik al vroeg wakker, dit keer door de warmte. Jullie willen niet weten hoe warm het er wel niet is! Na het douchen kon ik meteen weer een douche pakken want het zweet liep van me af. Die morgen heb ik rond gewandeld in 1 van de wijken. Het was een nationale feestdag dus het was behoorlijk druk, vooral met al de kinderen. Elk gezin heeft een haan en die gebruiken ze om mee te gokken. De mensen in de Filipijnen zijn echt super aardig en ze willen maar al te graag op de foto. Daarna ben ik met de manager van het hostel achter op de scooter gegaan en heeft hij me een rondleiding gegeven in Manila. Ik was blij om op de scooter te zitten want het was echt veel te warm om te lopen. Daarna was het tijd om de taxi te pakken naar het vliegveld en Ellen op te halen. Ik had dit keer de taxi kunnen delen met twee Canadese, alleen probeerde de taxi ons af te zetten maar gelukkig hadden we het in de gaten. Net zoals de heenweg was het weer druk op de weg maar ik was goed op tijd voor Ellen.
Ellen had een goede vlucht gehad en ze zag er nog fit uit. We bleven op het vliegveld zitten om een drankje te drinken en daar hebben we onwijs veel bijgeklets. Na ruim 9 maanden hadden we elkaar eindelijk weer gezien en het voelde helemaal niet aan alsof we elkaar zo lang niet hadden gezien. Daarna hadden we ingecheckt voor onze binnenlandse vlucht naar El nido. De vlucht duurde maar een uur en was zo voorbij. In het vliegtuig zaten we bij het raam en konden we zo alle eilanden zien. Voor we het wisten waren we geland en kwamen we op een onwijs klein vliegveld. Onze backpacks waren ook snel op de band. Daarna moesten we eigenlijk een paar uur wachten op de bus maar toen we naar buiten liepen hadden we een busje kunnen regelen. Normaal is dat veel duurder dan de bus maar we hadden goed afgedingt dus het scheelde niet veel. De chauffeur zei dat vijf uur zou duren, dat was niet het geval want we moesten heel lang wachten op een groepje die het busje had gereserveerd. Onze reis duurde ruim 8uur en kwamen we midden in de nacht aan bij ons verblijf. Onze kamer was klein maar prima voor onze eerste nacht.
De volgende morgen konden we pas zien dat we aan het strand zaten. Er lagen heel veel vissersbootjes in de zee en we keken zo op al de limestone bergen. Na ons ontbijt vertrokken we naar ons ander hostel, dat zit wat meer in het toeristische gedeelte en was heel leuk ingedeeld. Daarna hadden we meteen de tricycle gepakt en zijn we naar Cascade gegaan. Dat is een mooi strand met het uitzicht over de limestone bergen. Op dit strand zijn echt super veel honden. Op een gegeven moment lagen Ellen en ik te zonnen en lag er een hond naast me. Verder is de zonsondergang mooi bij de cascade. s'Avonds maakte Ellen en ik ons klaar voor een zaterdagavond. We hadden lekker de tijd genomen en zagen er op en top uit maar toen we het hostel uitliepen bleek het dat heel het dorpje was uitgestorven. Liepen we daar helemaal klaar voor een zaterdagavond!
De dag daarna was het een onwijs warme dag, we lagen voornamelijk in de zee en zelfs daar koelde je niet echt van af. Die avond besloten we wat eerder uit eten te gaan en dat was een goed idee. Alle winkeltjes en kraampjes met allerlei souvenirs waren nog open. Op het strand zaten allemaal restaurants en het zag er onwijs gezellig uit. Die avond zijn we bij een reggae tentje wezen eten samen met twee Australiërs die we hadden leren kennen. Het is heel raar maar zondagavond leek meer op een zaterdagavond en omgekeerd. Er was overal live muziek en de barretjes waren ook vol met mensen. In de Filipijnen zijn ze trouwens gek op Mexicaans eten want dat zie je echt overal.
In mijn volgende blog zal ik over het laatste deel van de Filipijnen vertellen. In de tussentijd zit ik al in Vietnam maar ik zal proberen zo snel mogelijk mijn volgende blog te schrijven want ik heb een hoop te vertellen!
Veel liefs xxxxjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
